't Dorpscafe

Streekcultuur hoort midden in de samenleving te staan, zegt men. Bij het dorpscafé is dat zo, zeker als er een zaal bij is. Zo'n dorpscafé is trefpunt, meldpunt en smeltpunt, waar de plaatselijke samenleving wel bij voer. Verenigingen hadden hun vergaderingen en opvoeringen in de zaal, waar de nazit in 't café gewoon bij hoorde. Zo zal het ook gegaan zijn bij de gemeenten eer er gemeentehuizen bestonden. De eerste werkzaamheden van de nieuw ingestelde overheden vonden plaats vanuit een vertrek in de plaatselijke herberg. Het café was een ontmoetingsplaats, waarbij specialisaties optraden. Aan het water gelegen, werd het vanzelf een schaatserscafé. Misschien wel een waar het 'schaats ophangen' plaatsvond, de uitdaging tot een hardloperij op scheuvels. Ook als er meer café's zijn, is er altijd één etablissement dat als basis dient voor het plaatselijk jachtgezelschap. Die traditie gaat generaties mee, zeker als de boermarke de jachtrechten heeft. Elders zijn de café's met veekooplui bekend. Vroeger legden de handelaars aan en nòg is er trek naar toe. Dat geldt ook voor de 'paardencafés' waar de paardenliefhebbers elkaar treffen. In 'Stad' had je die ook.