D'r was eens nen jongkeerl in d'Olde Lantschap, den de tied van umdauweln en roondsprottelen wel zo'n betje had har. Zien olleleu vunnen dat heur jong, 'oons Sander', zich met wat serieuzere zaken bezig hollen mus. Ze hadden nen schier boerenbedrief, dat tot een van de diksten en besten in de wiede umtrek heurde. De familie was zich dat wal bewust, maar ze deuden d'r nich groots op. In vrogger tieden zollen ze bie de landadel heurd hebben, want het gung um een old geslacht, dat al honderden jaoren volmacht was in de boermarke. De mansluu hadden aajt functies had in 't karkbestuur, de boermarke, 't waoterschap en de boerenleenbank. An politiek deuden ze nich, mar de nije burgemeester en de veurzitters van de fracties in de gemeenteraod kwamen aaijt wal eem koffiedrinken as ze beneumd of keuzen waren. Ze woonden vanzölf op de aldermooiste boerderie, den - as het an de gemeente lag - nen monumentstatus kriegen mus. De familie was d'r nog nich an too, zeeden ze. Ze deuden 't al generaoties good ja, dus geen gemeier an de kop - astembleef!

Ze hadden ok wal wat aans an de kop. Heur jong, 'oons Sander', was enigst zeun en al heur hoop was op hum vestigd. Zo löp 't ja in 't leven. Aj wat hèbt um deur te geven an nen nije generaotie, dan mut het wal een keer wodden. Kort zegd: Sander mus noe mar es an de vrouw. 't Wodden tied. Ze wollen dat Sander wat anmaakten met de vrijerij. Mar, hoo vin-ie vandaag 'n dag nen good wief? Zeuk-ie op 't plattelaand of muj hen de stad?  D'r waren wal wat wensen. Ze mus van anpakken weten; nen betje strabaant wicht mocht 't wal wezen. Geern 'n wicht met nen good veurkommen, den ok wal wat in heur mars had. Sander begun in de disco; wichter zat en variatie genog. Hee zweetten zich te barsten, gung oet zien dak en vernuverde zich onmeunig good. Mar wieder dan zonnen 'one night stand'  wodden het nich. Nen wedstried zunder verlenging, zeg mar. Völle glitter en gin glorie. Sander veraanderde van tactiek. Hee bekeek het daornao van de andere kaant. Hee gung naor de kark en keek daor wat rond. Heel wat hoog opknupte jassen en jurken, lange rokken en de liefde tot de Heer mus kennelijk van de stenen vloer kommen. Alle wichter heulden de ogen daal - ze keken aajt stief naor beneden. Hee kreeg één keer oogcontact. Dat was toen het met begunde te zingen en te brommen, mar kats neust de melodie en in zien eigen tempo. Dat gaf kwaoie koppen en venienige oogies. Daormet was de periode van godsvrucht van 'oonzen Sander' rap oflopen. Hee zetten geen poot meer in de karke.

Harmjan van Steenwijk.