Verhalen van Harmjan van Steenwijk



De man op de pakkiesdrager

Aj in Drenthe wat zeen wilt, muj d'r op de fietse op of. In bos en hei is de auto tot 'ongewenste kaore' wodden. Ie mut met de benenwagen of op de fietse. Zó zol het wezen en daorum gung ons gezelschap wichter naor de fietsenverhuurder in heur vakantiedörp. Het clubje was op nen korte vakantie, even frisse locht snoeven in Drenthe. De fietsenkerel had nen hele batterij staon, ok ATB's, tandems, dreewielers en ligfietsen. Ze keuzen veur nen stevig damesrijwiel, zunder fratsen mar met acht versnellings. Tegen de weend in op de hei kon't mangs zwaor trappen wezen, wusten ze. De 'fietsdienstverlener' (hee dachten al nen tied nao over nen modernere naam dan rijwielverhuurbedrijf) tjoekerde met het computerkiekertje langs de streepjescodes op de spatborden en beurde zien geld. De banden wodden naokeken, umreden dat alle Drentse huurfietsen sinds SKIK zien succeslied van 't Recreatieschap de banden 'vol weend' mut hebben. De wichter vreugen of de fietsen eem staon blieven konden, want ze gungen bie de buurman nog even koffie met gebak nuttigen. Dat kon. "Gin probleem dames", zee de fietsdienstverlener.

De koffie met smikkelderij was achter de koezen, toen het weer ok schier begon te wodden. De zunne kwam deur en het gezelschap kreeg d'r zin in. Ze hadden nen fietsroute metkregen.

Ze haalden de fietsen op, mar d'r stun nen vrömde kerel bij. Hee wachten ze op. "Dag meneer, ze zijn betaald hoor", zee de oldste van het stel. "Dat weet ik wal" zee de man "Je hebt mie d'r bij huurd. Ik bin 'inclusief' zeg mar. Ik heur bie de fietse met nummer K281" en vreug :"Waor geet de reis hen vandage?".

"Nou zeg", scheut de oldste oet heur slof, "Wat zijn dit voor fratsen? Ga weg man. Lazer op!".

"Jao, dat ha'k wal dacht. Aajt het zölfde gedonder. Kiek, of je 't wilt of niet - ik blief bie de fietse, want ik heur daor gewoon bij. Ik zit d'r an vast as het ware. Ik bij 'de man op de pakkiesdrager,' en meestentieds blief ik onzichtbaar. Allent vandage nich", besleut de man en keek de dames verwachtingsvol an. Dee stunnen perplex en stief van schrik. Direct daorop kwam de reactie: "Je bent gek, man. Lazer op, zei ik toch!". Een ander was intussentied naor de fietsenzaak lopen en klaagden daor over nen gek, den het ze lastig maakten.

 "Oh, verrek. Dat ha'k vergeten te zeggen. Ie kriegt vandage 'de man op de pakkiesdrager' ok met. Mangs gebeurt zukswat. 't Is dit jaor ok de eerste keer, ja.".

Ja en toen wollen ze van fietse ruilen, mar dat wol 'de man op de pakkiesdrager' nich hebben. 't Zol niks oetmaken, umreden dat-he tòch metgung. "Ieleu könt mie nich terugdreeien", zee-he. "Bekiek 't asof ik bie de geschiedenis heur. Dat geet ok gewoon zien gang". Het was eem stil. Toen zee-he "Zo vake bin ik nich zichtbaar en ik verheug mie ok op oen fietstochtje. Boetendat - ik ken de buurt hier en ik kan oen gids wezen". Dat deu 't hum. De wichter stunnen in twiefel, mar biester entoesiast waren ze nich.

"Ach, wat", zee de tiedelijke eigenaar van huurfiets nummer K281. "Ik wil vot op de fietse. Wie gaot vedan en laot hum hier achter. Aju meneer" en ze stapten op. De rest gung met. Ze keken nich um en fietsen hard vot het dorp oet. Ineens heurden ze achter zich "Hej wal in de gaten, daj gin last van mie hebt, zo achterop?" Laot noe toch den verrekten kerel op de pakkiesdrager van fietse K281 zitten!

Het groepje fietsten zwiegend en ongemakkelijk deur. Boeten het dorp stapten ze of. Dit kòn ja nich waor wezen! 'De man op de pakkiesdrager' nam het woord en stelden ze zo good as he kon gerust. Hee har gin kwaod in 't zin en he har dizzen toostand vaker metmaakt. Het was gewoon zien lot. "En vandage deelt wie dat lot", besleut-he. Toen wodden-he praktisch en zakelijk: "Bekiek het as nen boetenkansje. Ie hebt nen gratis gids tot oen beschikking en aj meu wodt, fiets ik wal nen eindje. Bandenplakken heurt ok tot mien lot. Noja, zolange aj de fietse hebt, hej mie ok. Veur alles wat oe neudig too lik".

Zien woorden hungen zwaor in de locht. De betekenis drung traog tot heur deur. De oldste wodden rood in 'n hals, nen aander sloekte eem. Nog enen keek zo dom as nen gezonden melkkoo, den bie de 'rijksdienst voor verwijdering van vee' (RVV) heur leste moment bie nen mkz-ruuming zag ankommen. Feitelijk onmeugelijk en teglieks onofwendbaar. Met dat inzicht kwam ze bie heur positieven en besleut voor allemaol: "OK meiden, wie gaot vedan en kiekt wal wat 't wordt. En hoo wil dizze gezelschapsmeneer wal heten?".

"Zeg mar waj wilt, veurig joar was ik Gerard", zee 'de man op de pakkiesdrager'..

"Nou, u zegt het. Ik vind alles goed, geloof ik", zee de oldste den der zo heinig an wil an begon te kriegen. Het kon nog 'zeer interessant' worden, dachten ze in stilte. En zo gebeurden het ok. De huur van fiets K281 wodden tot het leste moment van de vakantie verlengd.

Elk jaor komt ze weerum en huurt op dezulfde stek weer fietsen. 'De man op de pakkiesdrager' is nooit weer verschenen.

Harmjan van Steenwijk
(Drentse Courant/Groninger Dagblad 21/04/01)

 


Copyright 1995 - 2008 Han Tuttel. All rights reserved.
This material may not be published, broadcast, rewritten or redistributed in any form, including digital,
without the prior consent and written agreement by the author.