De netaoris den slecht tegen treinreizen kun. 

Zien hele leven har he het drok had met zien wark. Zienen netaorisproktijk har he al een zetje terugge overdaon en noe had Wigbold Gerhard van der Scheut alle tied an zukzölf. Hee deu de Oranjevereniging nog wal. Bie de aubade 's mörns stun de old-netaoris as veurzitter van de Oranjevereniging aajt neust de burgemeester op de stoep van 't gemeentehoes. En dat wol Wigbold G. van der Scheut geern zo holden. Daor staon, stun hum wal an. Zien vrouw vun dat ok schier wark: heur man in jaquet neust de burgervader. Mar ja, zien vrouw was onverwachts oet de tied kommen, zodat alle plannen 'veur later' met zien beiden waardeloos wodden waren. Zien anspraok thoes was he ok kwiet en het grote hoes was nen kolle, stille en holle ruumte ewodden.

Daorum trok he bie schier weer zien loden jas an en trok d'r zölf op oet. Eerst wandelen en toen de old-netaoris dat wal bekeken har, an 't fietsen. Dat völ tegen, allennig op pad en aajt tegen de weend in. En wat slimmer was: he zag zien wark weer opduken. Dat kaveltje had he met verkocht, van dat spultje daor achteroet har he nog een akte van opmaakt en wiederop was nen boedelscheiding ewest, naodat zonnen onmeunig-succesvolle plaatselijke ondernemer d'r tussenoet neeiden met nen jong wichie, den de babyzeep nog an 't gat har zitten.

Netaoris van der Scheut had genog metmaakt en meer dan genog ezeen en heurd. Hee wol d'r niks geen weet meer van hebben. Dus dat fietsen gung d'r ok of.

De olle man besleut om met de trein op reis te gaon. Nich zo wied vot; naor Zwolle, Kampen, mangs Deventer of Zutfen, of naor neven en nichten in Utrecht of Culemborg. Ok weer nich zo vake, want he was as gast nogal zwiegerig en ongezellig. As he opbelden, pasten zienen vesitie vake merakel slecht.  De treinreisjes bleven daorum mar kort. De old-netaoris reisde eerste klas en keek gestaorig naor boeten. De pieptelefoons en de laptops van de drokke leu deuden hum niks meer. Het gung an hum veurbie. Zienen gedachten vleugen neust hum met, an de andere kaant van de smerige treinroeten.

Op nen zeker moment in het veurjaor scheut Wigblold inenen overend: zag he doar nen bekende schim boeten? Toen het better keek, völ hem niks anders op dan de hulst in 't Kienholt bij Hoogeveen. Dat schitterde in het zunlicht en vanoet nen riedende trein haj oe best wat verbeelden könt. Asof het verkleurde. De old-netaoris was d'r nich zeker van. He meenden nen olle klant in het gezicht ekeken te hebben. Den kerel waorvan he de betaling langer doeren had laoten, wat op zien eigen rekening langer nen dik bedrag betekende. He har zo heel wat rente bietrekken könt. Toen he terug in Assen, zienen auto van de P&R ophaalden, waren de antenne en roetenwissers krombeugen. Het maakten hum ongerust. 

Wat later gung Wigbold Gerhard weer op reis, en verdomd as het nich waor is, he letten op wat d'r boeten de trein te ontdekken was. Bie Meppel meenden oet zien ooghoek nen starke rimpeling in het water te zeen. Nen haand den opsteuken wör en toen weer ondergung! De old-netaoris wodden bleek um de neuze - dit kon ja nich waor wezen. Het water lik ok weer van kleur verscheuten te wezen. Argens op dizze stee was d'r een op het spoor doodkommen en he har de arfenis regeld. Daor was hee ok nich minder van wodden. Mar zukswat, neust de trein?  He kreeg het d'r benauwd van. Wigbold stapten in Meppel oet en gung direct weerum. In Assen vun he bie zien auto glasspinters. Het zieroetje was inslagen en de autoradio was vot. De old-netaoris zag d'r een veurteken in. Het gung mis: as he wat zeen had underweegs, trof hum thoes nen straf. Dat meenden Wigbold tenminste. Bie de pelitie maakten ze d'r gin drokte van. Routinezaak "Heeft iemand het op u gemunt, meneer van de Scheut, denkt U", vreugen ze netjes.

Ja, en dat zuj aajt zeen; zien nicht uit Culemborg belden op. Of  he weer eens langskwam, gezellig um koffietied. "Zal wal wat wezen", bromden de olle man. "Kind in antocht, geld neudig" en he zuchten. Zee hadden zölf nooit kinder kregen. Geld har he genog. Wigbold Gerhard gung naar Culemborg. Zien vermoeden was juust en hee maakten zich onstarfelijk deur onverwacht gul te wezen. Op de terugweg zag he nen schim metvlegen neust de trein. Boeten verscheuten de kleuren steeds van tint. De old-netaoris deu zien ogen dicht en haalden zwaor aosem. Zien metreizigers dachten eem dat he de piep oet zol gaon. Een heer met laptop gung alvast nen coupé wiederop zitten.

Bie 't station Assen bleek nen autodeurslot forceerd. Den inbrekker had roondsnuffeld, mar de radio was ja al vot. Wigbold trilden op de bene. Bie de pelitie vun he een willig oor. Ze kregen meelie met hum. Hee zag d'r oet as nen liek.

De old-netaoris stapten in zien auto en wol zo rap as kon naor hoes. He jagde hard deur Loon naor Anlo, mar dat haalden he nich. Underweegs knalden he tegen nen boom, auto d'r kats umhen eslagen. He was doodkommen deur nen acute hartstilstand, zo bleek later. En "He zag d'r ok oet of he de dood veur ogen had hef", zeden de jongs van de ambulance. "De doodsangst stun hum in 't gezicht ekörven".

De kerels van de bergingsauto keken later naor het wrak en een van beiden völ wat op. Hee zee: "Het lik net of dizzen wagen deur den klap ok van kleur verscheuten is". 
 

Harmjan van Steenwijk
(Drentse Courant/Groninger Dagblad 06/05/00)